مفضل بن عمر می گوید:
از امام صادق عليه السلام پرسیدم:

چرا گاهی نوزاد بی‌دلیل می‌خندد یا بدون درد می‌گرید؟


پاسخ فرمودند: ای مفضل! هیچ طفلی نیست مگر اینکه امام را می‌بیند و با او نجوا می‌کند،
پس گریه‌اش از رفتن امام از پیش اوست و خنده‌اش بخاطر روی آوردن امام به او.
اما وقتی زبان طفل به سخن باز شد این باب بر او بسته می‌شود و بر قلبش مهر فراموشی زده می‌شود.!


شیخ صدوق ره، علل الشرایع